Αδικία!

ένα κείμενο λίγο παλιό, ένα χρόνο και... πίσω, μα τόσο επίκαιρο, πάντα...

Αδικία!
"...Πότε έγινε διαδήλωση έξω από το ΥΠΕΧΩΔΕ για το σκανδαλώδη τρόπο που κατασκευάζονται οι φονικοί ελληνικοί δρόμοι;..."

Η "δολοφονία" ενός 15χρονου κατέλυσε την έννομη τάξη για σχεδόν μία εβδομάδα στη χώρα των... θεών και των ηρώων. Όλες οι πόλεις της χώρας έζησαν σκηνές απίστευτης βίας, σε βάρος όχι θεσμών ή προσώπων, αλλά κυρίως σε βάρος του μικροεπιχειρηματία, του ανώνυμου μεροκαματιάρη υπαλλήλου που έμεινε στο δρόμο χρονιάρες μέρες, χωρίς τη δυνατότητα να διεκδικήσει το δίκιο του. Άντε και να ξεπεράσουμε το ότι οι "αγανακτισμένοι", αντί να βάλουν φωτιά στη Γεν. Αστυνομική Δ/νση, να γκρεμίσουν το υπουργείο Εσωτερικών και να "κάψουν" στο πυρ το αιώνιο την πολιτική ηγεσία του, αναλώθηκαν στην καταστροφή των περιουσιών του αθώου κοσμάκη.
Πού ήταν ή – μάλλον – πού είναι όλοι αυτοί, όταν κάθε ημέρα, μα κάθε ημέρα χάνουν τη ζωή τους στους δρόμους όχι ένας, αλλά πέντε, έξι ή και επτά ακόμη Αλέξηδες;
Πού ξεσπάει το δημόσιο αίσθημα, όταν πολλές από τις ζωές αυτές χάνονται γιατί οι άνθρωποι της Ελληνικής Αστυνομίας, αντί να βρίσκονται πριν από τα επικίνδυνα σημεία των δρόμων, προειδοποιώντας τους οδηγούς, κρύβονται πίσω από τους θάμνους, για να δώσουν κλήσεις υπερβολικής ταχύτητας των 60 χλμ., εκεί όπου το όριο είναι 40;
Ποιοι αγανακτισμένοι πολίτες "ξήλωσαν" έστω ένα αστυνομικό τμήμα όταν η Τροχαία δεν έκανε σωστά τη δουλειά της ακινητοποιώντας κάποιο από τα κινούμενα φέρετρα που σωρηδόν κυκλοφορούν στους δρόμους μας εκ βαλκανικών χωρών ορμώμενα;
Πότε έγινε διαδήλωση έξω από το ΥΠΕΧΩΔΕ για τον τρόπο που κατασκευάζονται οι φονικοί ελληνικοί δρόμοι;
Πού είναι οι... κουκουλοφόροι, όταν το ΥΜΕΤ συνεχίζει να εθελοτυφλεί στο συνεταιριλίκι εκπαιδευτών και εξεταστών και στα "λαδωμένα" διπλώματα;
Πότε οι αγανακτισμένοι πολίτες κατεδάφισαν ένα ΚΤΕΟ, επειδή με ένα 50ευρο όλα τα σαπάκια παίρνουν το σχετικό σήμα επάρκειας;
Πότε. πού, ποιοι διαμαρτυρήθηκαν καίγοντας και καταστρέφοντας εν βρασμώ ψυχής για τους 2.000 νεκρούς και τους 3.500 ανάπηρους που παράγει η ανύπαρκτη πολιτική για τα θέματα οδικής ασφάλειας;
ΠΟΤΕ, ΚΑΝΕΙΣ! Και αυτό, αν μη τι άλλο, είναι άδικο, όχι τόσο για όσους χάθηκαν ή όσους παρακολουθούν ανάπηροι, όσο για εμάς, που νομίζουμε πως έχουμε ελπίδα, επειδή η νεολαία ξαφνικά... έβαλε το κράτος στη θέση του, κάνοντάς τα λίμπα για ένα μόνο αδικοχαμένο.

πηγή: Νίκος Τσάδαρης, Αντίλογος, 4Τροχοί, τεύχος 460, Ιανουάριος 2009