Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008

ημέρα περιβάλλοντος...

και μετά τις ευχές... και λίγο προβληματισμός και σκέψη για το μέλλον...
από την εφημερίδα "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ":

Ποια Ημέρα Περιβάλλοντος;
Tου Σωκρατη Τσιχλια
Mε την Ημέρα Περιβάλλοντος που «γιορτάζαμε» αυτή την εβδομάδα, συμβαίνει ακριβώς ό, τι και με όλες τις άλλες ανάλογες «ημέρες»: Ρεσιτάλ υποκρισίας και ένα γρήγορο εντός των πλαισίων της αγοράς ξεμπέρδεμα με πιθανά συνειδησιακά προβλήματα.
Πολιτικοί της εξουσίας ή της αντιπολίτευσης παίρνουν ανεφάρμοστους και αφερέγγυους όρκους, κάνουν δημόσιες σχέσεις με καμένα δάση, που κάηκαν εξαιτίας των δικών τους πολιτικών, ενώ διάφορα σαχλά ρεπορτάζ παραπληροφορούν με ηθικολογικές περιβαλλοντικές αοριστίες.
Τι σημαίνει άλλωστε Ημέρα Περιβάλλοντος; Τι γιορτάζουμε ακριβώς; Ή εν πάση περιπτώσει με τι πρέπει να ασχοληθούμε τη συγκεκριμένη ημέρα, με το περιβάλλον ως υλική και ηθική οντότητα ή με τον δικό μας ολίγο μάταιο οικονομικό και πολιτικό πολιτισμό, ο οποίος εξαντλεί και καταστρέφει τον πλανήτη. Καταστρέφει, δηλαδή, το σπίτι που ζούμε εμείς και θα ζήσουν, εάν προλάβουν, οι επερχόμενοι.
Ας σημειώσουμε, λοιπόν, ακόμη μια φορά από τούτη τη στήλη ότι το ίδιο το φυσικό περιβάλλον δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα με τη «συμπεριφορά» μας. Αντιθέτως με όσα ισχυρίζονται οι ρεπόρτερ, δεν πληγώνεται με την έλλειψη ευαισθησίας, ούτε καν με τις καταστροφές. Στα εκατομμύρια χρόνια που κουβαλά στην πλάτη του υπέστη ατελείωτες αλλαγές. Σε αυτήν εδώ την κόχη του σύμπαντος, έζησαν και χάθηκαν χιλιάδες είδη, ένα από αυτά, ίσως το πιο σημαντικό, είναι ο άνθρωπος. Εδώ τελειώνει η ιστορία και μπαίνει το απλό ερώτημα: Θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε σε αυτόν τον πλανήτη ή όχι; Κι αν ναι –γιατί μάλλον ναι θα απαντήσουμε– πώς θα το πετύχουμε αυτό; Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό και δύσκολο θέμα, το οποίο κανείς πολιτικός δεν δέχεται να συζητήσει. Οι περισσότεροι έχουν μαύρα μεσάνυχτα, οι δε απαντήσεις και οι λύσεις είναι οδυνηρές: Εάν δεν αλλάξουμε μοντέλο ανάπτυξης, εάν δεν εφεύρουμε έναν τρόπο να ζούμε καλά χωρίς να μολύνουμε τα νερά, να δηλητηριάζουμε τον αέρα και να ξεροψήνουμε τη γη με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τότε το τέλος είναι αναπόφευκτο.

πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_6641_07/06/2008_273007