Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010
Τρίτη 30 Μαρτίου 2010
κρίμα και ντροπή!!!
«Νικόλας»:Μια ιστορία φρίκης και αποτροπιασμού:
www.archelon.gr/contents/ournews.php?row=row10&nid=289
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΑΡΑΔΕΣ, ΓΙΑ ΤΟΝ «ΝΙΚΟΛΑ»:
www.archelon.gr/contents/ournews.php?row=row10&nid=290
www.archelon.gr/contents/ournews.php?row=row10&nid=289
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΑΡΑΔΕΣ, ΓΙΑ ΤΟΝ «ΝΙΚΟΛΑ»:
www.archelon.gr/contents/ournews.php?row=row10&nid=290
Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010
Στατιστικά Formula 1 - 2010
Το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2010 όπως το καταγράφει το FORIX του Autosport.
Φέτος με τη συνεργασία του Autosport και του ειδικού συνεργάτη του από το FORIX, Michele Merlino, μετά από κάθε αγώνα θα δημοσιεύουμε ενδιαφέροντα στατιστικά. Μπορεί η γλώσσα των αριθμών να μην λέει πάντα την αλήθεια, αλλά όπως και να το κάνουμε κανείς δεν λέει πάντα την αλήθεια…
GP Αυστραλίας:
κάνε κλικ: www.msfree.gr/page.php?id=11550
Φέτος με τη συνεργασία του Autosport και του ειδικού συνεργάτη του από το FORIX, Michele Merlino, μετά από κάθε αγώνα θα δημοσιεύουμε ενδιαφέροντα στατιστικά. Μπορεί η γλώσσα των αριθμών να μην λέει πάντα την αλήθεια, αλλά όπως και να το κάνουμε κανείς δεν λέει πάντα την αλήθεια…
GP Αυστραλίας:
κάνε κλικ: www.msfree.gr/page.php?id=11550
Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010
ο Όμηρος στο "Παρά Τρίχα"
Το ταξίδι του "Όμηρου" στην εκπομπή του Σκάι "Παρά Τρίχα":
www.skai.gr/player/tv/?mmid=111014
www.skai.gr/player/tv/?mmid=111014
Τρίτη 16 Μαρτίου 2010
Στατιστικά Formula 1 - 2010
Το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2010 όπως το καταγράφει το FORIX του Autosport.
Φέτος με τη συνεργασία του Autosport και του ειδικού συνεργάτη του από το FORIX, Michele Merlino, μετά από κάθε αγώνα θα δημοσιεύουμε ενδιαφέροντα στατιστικά. Μπορεί η γλώσσα των αριθμών να μην λέει πάντα την αλήθεια, αλλά όπως και να το κάνουμε κανείς δεν λέει πάντα την αλήθεια…
GP Μπαχρέιν:
κάνε κλικ: www.msfree.gr/page.php?id=11550
Φέτος με τη συνεργασία του Autosport και του ειδικού συνεργάτη του από το FORIX, Michele Merlino, μετά από κάθε αγώνα θα δημοσιεύουμε ενδιαφέροντα στατιστικά. Μπορεί η γλώσσα των αριθμών να μην λέει πάντα την αλήθεια, αλλά όπως και να το κάνουμε κανείς δεν λέει πάντα την αλήθεια…
GP Μπαχρέιν:
κάνε κλικ: www.msfree.gr/page.php?id=11550
Σκέψεις ενός οδηγού στη λεωφόρο Αγ. Μαρίνας – Κορωπίου
και τρίτο παλιό κείμενο, αλλά τόσο καλό!!!...
Σκέψεις ενός οδηγού στη λεωφόρο Αγ. Μαρίνας – Κορωπίου
Εντάξει, ρε φίλε, σε καταλαβαίνω. Ο προϊστάμενος στη δουλειά σε καταπιέζει και σε προσβάλλει. Το "αίσθημα" δε σε καταλαβαίνει και σου τη σπάει. Οι εφτά πιστωτικές σου κάρτες είναι θηλιά στο λαιμό σου, που σφίγγει όλο και πιο ασφυκτικά. Τα βράδια δεν κοιμάσαι καλά. Χρωστάς το αυτοκίνητο, τον υπολογιστή, την τηλεόραση, το περσινό διακοπο-δάνειο και τρία νοίκια. Κάπου πρέπει να ξεσπάσεις κι εσύ, γιατί αλλιώς θα σου στρίψει. Συμφωνώ! Να ξεσπάσεις, ναι. Όχι όμως στο δρόμο, δικέ μου. όχι με το &#$%; αυτοκίνητο. Όχι με κίνδυνο της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας, των άλλων και της δικής σου. Όλοι έχουμε, λίγο πολύ, προβλήματα στη δουλειά και στο σπίτι, και οι περισσότεροι δύσκολα τα φέρνουμε βόλτα με 1.000 ευρώ, πάνω κάτω το μήνα. Και τι πρέπει να κάνουμε, δηλαδή; Να ξαμολυθούμε σαν λυσσασμένα σκυλιά επί τεσσάρων τροχών, κι όποιον πάρει ο χάρος; Κι ένας πίθηκος, άμα φτάνουν τα πόδια του να πατήσει το γκάζι, μπορεί κάλλιστα να το σανιδώσει. Αλλά δεν είναι οδηγός.
Δεν είναι μαγκιά η ανευθυνότητα. Μαγκιά είναι να παραμένεις ωραίος στο δρόμο, ακόμα κι όταν ο άλλος σε βελονιάζει για να κάνεις τη στραβή. Μαγκιά είναι να κρατάς τον αυτοέλεγχό σου. Να οδηγείς εσύ το αυτοκίνητο, και όχι τα γκάζια του εσένα. Ένα μηχάνημα είναι. Ένα εργαλείο. Δεν είναι δικό σου κατόρθωμα, αν ο κατασκευαστής του έβαλε 200 άλογα. Όταν προσπερνάς τον άλλο με τα μόνο 100 άλογα, δεν είσαι καλύτερος οδηγός από εκείνον. Έχεις απλώς πιο γρήγορο αμάξι. Δεν είσαι ο δρομέας, ούτε ο κολυμβητής, ούτε ο άλτης που διακρίνεται με τη φυσική του δύναμη και το ταλέντο του. Είσαι απλώς ο χειριστής ενός εργαλείου που κατασκεύασαν άλλοι και που είναι ζητούμενο αν έχεις πλήρως κατανοήσει τη λειτουργία του και το σωστό τρόπο χειρισμού του. Θα έκανες παλαβομάρες με το αλυσοπρίονο; Δεν το νομίζω. Τότε γιατί τις κάνεις με το &#$%; αυτοκίνητο; Είσαι βέβαιος ότι πάντοτε θα σε υπακούει σ’ ό,τι &#$%; κι αν του ζητάς; Κι αν υποθέσουμε ότι γνωρίζεις τα όρια τα δικά σου και του αυτοκινήτου σου, αυτό δε σημαίνει ότι γνωρίζεις και τα όρια των άλλων οδηγών και των αυτοκινήτων τους. Άρα παίζεις ρώσικη ρουλέτα. Στον κρόταφο το δικό σου αλλά και των άλλων, που δε σου χρωστάνε τίποτε.
Ο δρόμος ανήκει σε όλους και σε κανέναν. Όταν ξεκινάς να μπεις στο αντίθετο ρεύμα, για να προσπεράσεις τέσσερα ΙΧ κι ένα φορτηγό, εκατό μέτρα πριν από κλειστή στροφή μηδενικής ορατότητας, μήπως έχεις συμβόλαιο με την τύχη ότι θα τη βγάλεις καθαρή; Και, αν τη δική σου τη ζωή την έχεις για πέταμα, τι σου φταίει ο άλλος ο οδηγός, που έρχεται κανονικά από απέναντι, να τον στείλεις στα θυμαράκια; Όταν στις κλειστές στροφές εσύ γουστάρεις να μπαίνεις με εκατό, ή και παραπάνω, εγώ δεν έχω πρόβλημα. Έμπα και με χίλια. Αρκεί να είσαι ικανός να κρατήσεις το αμάξι σου στη λωρίδα σου. Γιατί, όταν περνάς το μισό αυτοκίνητο στη δική μου λωρίδα, εγώ που να πάω; Στο χαντάκι; Κι αν δεν υπάρχει ούτε αυτό;
Εντάξει, το καταλαβαίνω. Καμιά φορά, εκείνος ο παππούς ή η γιαγιά που πάει με σαράντα, σου σπάει τα νεύρα. Και τα δικά μου τα σπάει. Βρες ανοιχτή ευθεία και προσπέρασε με ασφάλεια. Κράτα και κάποια απόσταση από το προπορευόμενο όχημα που, &#$%; σ’ εμποδίζει να τρέξεις. Δεν κερδίζεις τίποτε με το να κολλάς πίσω από τον άλλον, άμα δε θέλει ή δεν μπορεί να πάει πιο γρήγορα. Μπορεί να τον τρομάξεις, αν είναι άπειρος οδηγός, ή κάποιος ηλικιωμένος, ή καρδιοπαθής, και να την κάνει τη στραβή, οπότε θα την πληρώσεις κι εσύ. Τα φλας σου έχουν πιάσει αράχνες. Δούλευε τα που και που. Τα νύχια μου θα μυρίσω για να καταλάβω πότε θες να στρίψεις ή να προσπεράσεις; Μην επαναπαύεσαι ότι θα σε προσέχουν πάντα οι άλλοι. Μπορεί να πέσεις σε αφηρημένο οδηγό, άπειρο, μεθυσμένο ή – ακόμα χειρότερα – σε κάποιον με τη δική σου οδηγική συμπεριφορά.
Άντε, ρε μόρτη, κι είμαστε λίγοι οι Έλληνες. Δεν είναι αμαρτία να λιγοστεύουμε κι άλλο, έτσι, για τόσο ηλίθιους λόγους; Σε χρειαζόμαστε, και όλους μαζί μας χρειάζεται η Ελλάδα. Οι γονείς σου φτύσανε αίμα για να μεγαλώσουν. Γιατί – ο μη γένοιτο – να τους δώσεις να πιουν τέτοιο ποτήρι; Πρόσεχε τη ζωή μου, όπως προσέχω κι εγώ τη δική σου, γιατί έχουμε ζόρια μπροστά μας να τραβήξουμε. Και για να τα ξεπεράσουμε χρειάζεται μαγκιά. Αληθινή.
Γρηγόρης Δημ. Ρώντας
πηγή: διάλογοι, 4Τροχοί, τεύχος 456, Σεπτέμβριος 2008
Σκέψεις ενός οδηγού στη λεωφόρο Αγ. Μαρίνας – Κορωπίου
Εντάξει, ρε φίλε, σε καταλαβαίνω. Ο προϊστάμενος στη δουλειά σε καταπιέζει και σε προσβάλλει. Το "αίσθημα" δε σε καταλαβαίνει και σου τη σπάει. Οι εφτά πιστωτικές σου κάρτες είναι θηλιά στο λαιμό σου, που σφίγγει όλο και πιο ασφυκτικά. Τα βράδια δεν κοιμάσαι καλά. Χρωστάς το αυτοκίνητο, τον υπολογιστή, την τηλεόραση, το περσινό διακοπο-δάνειο και τρία νοίκια. Κάπου πρέπει να ξεσπάσεις κι εσύ, γιατί αλλιώς θα σου στρίψει. Συμφωνώ! Να ξεσπάσεις, ναι. Όχι όμως στο δρόμο, δικέ μου. όχι με το &#$%; αυτοκίνητο. Όχι με κίνδυνο της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας, των άλλων και της δικής σου. Όλοι έχουμε, λίγο πολύ, προβλήματα στη δουλειά και στο σπίτι, και οι περισσότεροι δύσκολα τα φέρνουμε βόλτα με 1.000 ευρώ, πάνω κάτω το μήνα. Και τι πρέπει να κάνουμε, δηλαδή; Να ξαμολυθούμε σαν λυσσασμένα σκυλιά επί τεσσάρων τροχών, κι όποιον πάρει ο χάρος; Κι ένας πίθηκος, άμα φτάνουν τα πόδια του να πατήσει το γκάζι, μπορεί κάλλιστα να το σανιδώσει. Αλλά δεν είναι οδηγός.
Δεν είναι μαγκιά η ανευθυνότητα. Μαγκιά είναι να παραμένεις ωραίος στο δρόμο, ακόμα κι όταν ο άλλος σε βελονιάζει για να κάνεις τη στραβή. Μαγκιά είναι να κρατάς τον αυτοέλεγχό σου. Να οδηγείς εσύ το αυτοκίνητο, και όχι τα γκάζια του εσένα. Ένα μηχάνημα είναι. Ένα εργαλείο. Δεν είναι δικό σου κατόρθωμα, αν ο κατασκευαστής του έβαλε 200 άλογα. Όταν προσπερνάς τον άλλο με τα μόνο 100 άλογα, δεν είσαι καλύτερος οδηγός από εκείνον. Έχεις απλώς πιο γρήγορο αμάξι. Δεν είσαι ο δρομέας, ούτε ο κολυμβητής, ούτε ο άλτης που διακρίνεται με τη φυσική του δύναμη και το ταλέντο του. Είσαι απλώς ο χειριστής ενός εργαλείου που κατασκεύασαν άλλοι και που είναι ζητούμενο αν έχεις πλήρως κατανοήσει τη λειτουργία του και το σωστό τρόπο χειρισμού του. Θα έκανες παλαβομάρες με το αλυσοπρίονο; Δεν το νομίζω. Τότε γιατί τις κάνεις με το &#$%; αυτοκίνητο; Είσαι βέβαιος ότι πάντοτε θα σε υπακούει σ’ ό,τι &#$%; κι αν του ζητάς; Κι αν υποθέσουμε ότι γνωρίζεις τα όρια τα δικά σου και του αυτοκινήτου σου, αυτό δε σημαίνει ότι γνωρίζεις και τα όρια των άλλων οδηγών και των αυτοκινήτων τους. Άρα παίζεις ρώσικη ρουλέτα. Στον κρόταφο το δικό σου αλλά και των άλλων, που δε σου χρωστάνε τίποτε.
Ο δρόμος ανήκει σε όλους και σε κανέναν. Όταν ξεκινάς να μπεις στο αντίθετο ρεύμα, για να προσπεράσεις τέσσερα ΙΧ κι ένα φορτηγό, εκατό μέτρα πριν από κλειστή στροφή μηδενικής ορατότητας, μήπως έχεις συμβόλαιο με την τύχη ότι θα τη βγάλεις καθαρή; Και, αν τη δική σου τη ζωή την έχεις για πέταμα, τι σου φταίει ο άλλος ο οδηγός, που έρχεται κανονικά από απέναντι, να τον στείλεις στα θυμαράκια; Όταν στις κλειστές στροφές εσύ γουστάρεις να μπαίνεις με εκατό, ή και παραπάνω, εγώ δεν έχω πρόβλημα. Έμπα και με χίλια. Αρκεί να είσαι ικανός να κρατήσεις το αμάξι σου στη λωρίδα σου. Γιατί, όταν περνάς το μισό αυτοκίνητο στη δική μου λωρίδα, εγώ που να πάω; Στο χαντάκι; Κι αν δεν υπάρχει ούτε αυτό;
Εντάξει, το καταλαβαίνω. Καμιά φορά, εκείνος ο παππούς ή η γιαγιά που πάει με σαράντα, σου σπάει τα νεύρα. Και τα δικά μου τα σπάει. Βρες ανοιχτή ευθεία και προσπέρασε με ασφάλεια. Κράτα και κάποια απόσταση από το προπορευόμενο όχημα που, &#$%; σ’ εμποδίζει να τρέξεις. Δεν κερδίζεις τίποτε με το να κολλάς πίσω από τον άλλον, άμα δε θέλει ή δεν μπορεί να πάει πιο γρήγορα. Μπορεί να τον τρομάξεις, αν είναι άπειρος οδηγός, ή κάποιος ηλικιωμένος, ή καρδιοπαθής, και να την κάνει τη στραβή, οπότε θα την πληρώσεις κι εσύ. Τα φλας σου έχουν πιάσει αράχνες. Δούλευε τα που και που. Τα νύχια μου θα μυρίσω για να καταλάβω πότε θες να στρίψεις ή να προσπεράσεις; Μην επαναπαύεσαι ότι θα σε προσέχουν πάντα οι άλλοι. Μπορεί να πέσεις σε αφηρημένο οδηγό, άπειρο, μεθυσμένο ή – ακόμα χειρότερα – σε κάποιον με τη δική σου οδηγική συμπεριφορά.
Άντε, ρε μόρτη, κι είμαστε λίγοι οι Έλληνες. Δεν είναι αμαρτία να λιγοστεύουμε κι άλλο, έτσι, για τόσο ηλίθιους λόγους; Σε χρειαζόμαστε, και όλους μαζί μας χρειάζεται η Ελλάδα. Οι γονείς σου φτύσανε αίμα για να μεγαλώσουν. Γιατί – ο μη γένοιτο – να τους δώσεις να πιουν τέτοιο ποτήρι; Πρόσεχε τη ζωή μου, όπως προσέχω κι εγώ τη δική σου, γιατί έχουμε ζόρια μπροστά μας να τραβήξουμε. Και για να τα ξεπεράσουμε χρειάζεται μαγκιά. Αληθινή.
Γρηγόρης Δημ. Ρώντας
πηγή: διάλογοι, 4Τροχοί, τεύχος 456, Σεπτέμβριος 2008
Ο "Έλληνας"
άλλο ένα παλιό κείμενο, αλλά και αυτό τόσο επίκαιρο, κάθε στιγμή...
Ο "Έλληνας"
"...είχε συνάψει κάποιο συμβόλαιο με Υπέρτατο Ον ότι για μια ζωή θα τη γλιτώνει..."
Δε μασάει με τίποτα ο Έλληνας. Όσο κι αν του λες ότι η ζώνη ασφαλείας σώζει ζωές, εκείνος πιστεύει ότι το λουρί διαγώνια επάνω στο στο στήθος του τον καταπιέζει, ότι αυτό τον βλάπτει πιο πολύ, και συνεχίζει να μην τη φοράει.
Όσο κι αν του λες ότι το κάπνισμα σκοτώνει, έχει τη βεβαιότητα πως αυτό ισχύει για όλους εκτός από τον ίδιο, και δεν το σβήνει.
Όσο κι αν του δείχνεις έρευνες πως 1 στα 4 τροχαία σήμερα μέσα στις πόλεις οφείλεται στο ότι ο οδηγός μιλούσε στο κινητό, αυτός νομίζει πως είναι ο "και...", ξέρετε εσείς, οδηγός και ότι μπορεί θαυμάσια να κοντρολάρει το τιμόνι και με μισό χέρι.
Όταν, όμως, έρχεται η "ώρα της αλήθειας", και τις περισσότερες φορές αυτή η ώρα είναι πικρή, κάποτε και τραγική, το πρόσωπο του Έλληνα χάνει ξαφνικά εκείνη την αλαζονική όψη και πλημμυρίζει από έκπληξη. Από σοκ.
Το παράπονο "γιατί σε μένα, ρε γαμώτο;" ενέχει την ψευδαίσθηση ότι κάπως αυτός, ως άτομο ή ακόμα ως μέλος "μιας ευλογημένης φυλής", είχε συνάψει κάποιο συμβόλαιο με Υπέρτατο Ον ότι για μια ζωή θα τη γλιτώνει και ότι οι νόμοι και τα "πρέπει" ισχύουν μόνο για άλλους.
Επειδή, όμως, πολλές φορές ομολογώ πως δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι η αφέλειά μας φτάνει σε τέτοιο απίστευτο και βλακώδη βαθμό, οδηγούμαι στην, επίσης θλιβερή, σκέψη μήπως αυτοί οι Έλληνες που αντιπροσωπεύουν αυτό το δείγμα του "έλα μωρέ" είναι απλώς απελπιστικά απληροφόρητοι – με άλλα λόγια, κοινωνικά αγράμματοι. Στουρνάρια.
Μήπως, δηλαδή, δεν έχουν ακούσει πουθενά τι πραγματικά μπορεί να σου κάνει το κάπνισμα, εκτός από "βλάβη στην υγεία", όπως γράφει επάνω το πακέτο;
Μήπως, δηλαδή, δεν έχουν διαβάσει ποτέ μια έρευνα για το πόσο εγκληματικό είναι να οδηγείς παρλάροντας στο κινητό σου;
Μήπως δε διαβάζουν καθόλου και τίποτα, δηλαδή; Μήπως ενημερώνονται μόνο από το "Σταρ", ας πούμε; Συναναστρέφονται μόνο ομοίους; Συζητούν μόνο αυτά που συζητούνται στα μεσημβρινά τσίρκο του κουτσομπολιού στην τηλεόραση; Μήπως, τελικά, σκέφτονται με το ίδιο... λογισμικό ενός κινητού; Ή, μήπως ο δείκτης ευφυΐας τους φτάνει μόνο το επίπεδο των διαφημίσεων κινητών τηλεφώνων;
Τρομακτικό.
πηγή: Χρήστος Μιχαηλίδης, Αντίλογος, 4Τροχοί, τεύχος 458, Νοέμβριος 2008
Ο "Έλληνας"
"...είχε συνάψει κάποιο συμβόλαιο με Υπέρτατο Ον ότι για μια ζωή θα τη γλιτώνει..."
Δε μασάει με τίποτα ο Έλληνας. Όσο κι αν του λες ότι η ζώνη ασφαλείας σώζει ζωές, εκείνος πιστεύει ότι το λουρί διαγώνια επάνω στο στο στήθος του τον καταπιέζει, ότι αυτό τον βλάπτει πιο πολύ, και συνεχίζει να μην τη φοράει.
Όσο κι αν του λες ότι το κάπνισμα σκοτώνει, έχει τη βεβαιότητα πως αυτό ισχύει για όλους εκτός από τον ίδιο, και δεν το σβήνει.
Όσο κι αν του δείχνεις έρευνες πως 1 στα 4 τροχαία σήμερα μέσα στις πόλεις οφείλεται στο ότι ο οδηγός μιλούσε στο κινητό, αυτός νομίζει πως είναι ο "και...", ξέρετε εσείς, οδηγός και ότι μπορεί θαυμάσια να κοντρολάρει το τιμόνι και με μισό χέρι.
Όταν, όμως, έρχεται η "ώρα της αλήθειας", και τις περισσότερες φορές αυτή η ώρα είναι πικρή, κάποτε και τραγική, το πρόσωπο του Έλληνα χάνει ξαφνικά εκείνη την αλαζονική όψη και πλημμυρίζει από έκπληξη. Από σοκ.
Το παράπονο "γιατί σε μένα, ρε γαμώτο;" ενέχει την ψευδαίσθηση ότι κάπως αυτός, ως άτομο ή ακόμα ως μέλος "μιας ευλογημένης φυλής", είχε συνάψει κάποιο συμβόλαιο με Υπέρτατο Ον ότι για μια ζωή θα τη γλιτώνει και ότι οι νόμοι και τα "πρέπει" ισχύουν μόνο για άλλους.
Επειδή, όμως, πολλές φορές ομολογώ πως δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι η αφέλειά μας φτάνει σε τέτοιο απίστευτο και βλακώδη βαθμό, οδηγούμαι στην, επίσης θλιβερή, σκέψη μήπως αυτοί οι Έλληνες που αντιπροσωπεύουν αυτό το δείγμα του "έλα μωρέ" είναι απλώς απελπιστικά απληροφόρητοι – με άλλα λόγια, κοινωνικά αγράμματοι. Στουρνάρια.
Μήπως, δηλαδή, δεν έχουν ακούσει πουθενά τι πραγματικά μπορεί να σου κάνει το κάπνισμα, εκτός από "βλάβη στην υγεία", όπως γράφει επάνω το πακέτο;
Μήπως, δηλαδή, δεν έχουν διαβάσει ποτέ μια έρευνα για το πόσο εγκληματικό είναι να οδηγείς παρλάροντας στο κινητό σου;
Μήπως δε διαβάζουν καθόλου και τίποτα, δηλαδή; Μήπως ενημερώνονται μόνο από το "Σταρ", ας πούμε; Συναναστρέφονται μόνο ομοίους; Συζητούν μόνο αυτά που συζητούνται στα μεσημβρινά τσίρκο του κουτσομπολιού στην τηλεόραση; Μήπως, τελικά, σκέφτονται με το ίδιο... λογισμικό ενός κινητού; Ή, μήπως ο δείκτης ευφυΐας τους φτάνει μόνο το επίπεδο των διαφημίσεων κινητών τηλεφώνων;
Τρομακτικό.
πηγή: Χρήστος Μιχαηλίδης, Αντίλογος, 4Τροχοί, τεύχος 458, Νοέμβριος 2008
Αδικία!
ένα κείμενο λίγο παλιό, ένα χρόνο και... πίσω, μα τόσο επίκαιρο, πάντα...
Αδικία!
"...Πότε έγινε διαδήλωση έξω από το ΥΠΕΧΩΔΕ για το σκανδαλώδη τρόπο που κατασκευάζονται οι φονικοί ελληνικοί δρόμοι;..."
Η "δολοφονία" ενός 15χρονου κατέλυσε την έννομη τάξη για σχεδόν μία εβδομάδα στη χώρα των... θεών και των ηρώων. Όλες οι πόλεις της χώρας έζησαν σκηνές απίστευτης βίας, σε βάρος όχι θεσμών ή προσώπων, αλλά κυρίως σε βάρος του μικροεπιχειρηματία, του ανώνυμου μεροκαματιάρη υπαλλήλου που έμεινε στο δρόμο χρονιάρες μέρες, χωρίς τη δυνατότητα να διεκδικήσει το δίκιο του. Άντε και να ξεπεράσουμε το ότι οι "αγανακτισμένοι", αντί να βάλουν φωτιά στη Γεν. Αστυνομική Δ/νση, να γκρεμίσουν το υπουργείο Εσωτερικών και να "κάψουν" στο πυρ το αιώνιο την πολιτική ηγεσία του, αναλώθηκαν στην καταστροφή των περιουσιών του αθώου κοσμάκη.
Πού ήταν ή – μάλλον – πού είναι όλοι αυτοί, όταν κάθε ημέρα, μα κάθε ημέρα χάνουν τη ζωή τους στους δρόμους όχι ένας, αλλά πέντε, έξι ή και επτά ακόμη Αλέξηδες;
Πού ξεσπάει το δημόσιο αίσθημα, όταν πολλές από τις ζωές αυτές χάνονται γιατί οι άνθρωποι της Ελληνικής Αστυνομίας, αντί να βρίσκονται πριν από τα επικίνδυνα σημεία των δρόμων, προειδοποιώντας τους οδηγούς, κρύβονται πίσω από τους θάμνους, για να δώσουν κλήσεις υπερβολικής ταχύτητας των 60 χλμ., εκεί όπου το όριο είναι 40;
Ποιοι αγανακτισμένοι πολίτες "ξήλωσαν" έστω ένα αστυνομικό τμήμα όταν η Τροχαία δεν έκανε σωστά τη δουλειά της ακινητοποιώντας κάποιο από τα κινούμενα φέρετρα που σωρηδόν κυκλοφορούν στους δρόμους μας εκ βαλκανικών χωρών ορμώμενα;
Πότε έγινε διαδήλωση έξω από το ΥΠΕΧΩΔΕ για τον τρόπο που κατασκευάζονται οι φονικοί ελληνικοί δρόμοι;
Πού είναι οι... κουκουλοφόροι, όταν το ΥΜΕΤ συνεχίζει να εθελοτυφλεί στο συνεταιριλίκι εκπαιδευτών και εξεταστών και στα "λαδωμένα" διπλώματα;
Πότε οι αγανακτισμένοι πολίτες κατεδάφισαν ένα ΚΤΕΟ, επειδή με ένα 50ευρο όλα τα σαπάκια παίρνουν το σχετικό σήμα επάρκειας;
Πότε. πού, ποιοι διαμαρτυρήθηκαν καίγοντας και καταστρέφοντας εν βρασμώ ψυχής για τους 2.000 νεκρούς και τους 3.500 ανάπηρους που παράγει η ανύπαρκτη πολιτική για τα θέματα οδικής ασφάλειας;
ΠΟΤΕ, ΚΑΝΕΙΣ! Και αυτό, αν μη τι άλλο, είναι άδικο, όχι τόσο για όσους χάθηκαν ή όσους παρακολουθούν ανάπηροι, όσο για εμάς, που νομίζουμε πως έχουμε ελπίδα, επειδή η νεολαία ξαφνικά... έβαλε το κράτος στη θέση του, κάνοντάς τα λίμπα για ένα μόνο αδικοχαμένο.
πηγή: Νίκος Τσάδαρης, Αντίλογος, 4Τροχοί, τεύχος 460, Ιανουάριος 2009
Αδικία!
"...Πότε έγινε διαδήλωση έξω από το ΥΠΕΧΩΔΕ για το σκανδαλώδη τρόπο που κατασκευάζονται οι φονικοί ελληνικοί δρόμοι;..."
Η "δολοφονία" ενός 15χρονου κατέλυσε την έννομη τάξη για σχεδόν μία εβδομάδα στη χώρα των... θεών και των ηρώων. Όλες οι πόλεις της χώρας έζησαν σκηνές απίστευτης βίας, σε βάρος όχι θεσμών ή προσώπων, αλλά κυρίως σε βάρος του μικροεπιχειρηματία, του ανώνυμου μεροκαματιάρη υπαλλήλου που έμεινε στο δρόμο χρονιάρες μέρες, χωρίς τη δυνατότητα να διεκδικήσει το δίκιο του. Άντε και να ξεπεράσουμε το ότι οι "αγανακτισμένοι", αντί να βάλουν φωτιά στη Γεν. Αστυνομική Δ/νση, να γκρεμίσουν το υπουργείο Εσωτερικών και να "κάψουν" στο πυρ το αιώνιο την πολιτική ηγεσία του, αναλώθηκαν στην καταστροφή των περιουσιών του αθώου κοσμάκη.
Πού ήταν ή – μάλλον – πού είναι όλοι αυτοί, όταν κάθε ημέρα, μα κάθε ημέρα χάνουν τη ζωή τους στους δρόμους όχι ένας, αλλά πέντε, έξι ή και επτά ακόμη Αλέξηδες;
Πού ξεσπάει το δημόσιο αίσθημα, όταν πολλές από τις ζωές αυτές χάνονται γιατί οι άνθρωποι της Ελληνικής Αστυνομίας, αντί να βρίσκονται πριν από τα επικίνδυνα σημεία των δρόμων, προειδοποιώντας τους οδηγούς, κρύβονται πίσω από τους θάμνους, για να δώσουν κλήσεις υπερβολικής ταχύτητας των 60 χλμ., εκεί όπου το όριο είναι 40;
Ποιοι αγανακτισμένοι πολίτες "ξήλωσαν" έστω ένα αστυνομικό τμήμα όταν η Τροχαία δεν έκανε σωστά τη δουλειά της ακινητοποιώντας κάποιο από τα κινούμενα φέρετρα που σωρηδόν κυκλοφορούν στους δρόμους μας εκ βαλκανικών χωρών ορμώμενα;
Πότε έγινε διαδήλωση έξω από το ΥΠΕΧΩΔΕ για τον τρόπο που κατασκευάζονται οι φονικοί ελληνικοί δρόμοι;
Πού είναι οι... κουκουλοφόροι, όταν το ΥΜΕΤ συνεχίζει να εθελοτυφλεί στο συνεταιριλίκι εκπαιδευτών και εξεταστών και στα "λαδωμένα" διπλώματα;
Πότε οι αγανακτισμένοι πολίτες κατεδάφισαν ένα ΚΤΕΟ, επειδή με ένα 50ευρο όλα τα σαπάκια παίρνουν το σχετικό σήμα επάρκειας;
Πότε. πού, ποιοι διαμαρτυρήθηκαν καίγοντας και καταστρέφοντας εν βρασμώ ψυχής για τους 2.000 νεκρούς και τους 3.500 ανάπηρους που παράγει η ανύπαρκτη πολιτική για τα θέματα οδικής ασφάλειας;
ΠΟΤΕ, ΚΑΝΕΙΣ! Και αυτό, αν μη τι άλλο, είναι άδικο, όχι τόσο για όσους χάθηκαν ή όσους παρακολουθούν ανάπηροι, όσο για εμάς, που νομίζουμε πως έχουμε ελπίδα, επειδή η νεολαία ξαφνικά... έβαλε το κράτος στη θέση του, κάνοντάς τα λίμπα για ένα μόνο αδικοχαμένο.
πηγή: Νίκος Τσάδαρης, Αντίλογος, 4Τροχοί, τεύχος 460, Ιανουάριος 2009
Τρίτη 9 Μαρτίου 2010
Μια μέρα στην Νέα Υόρκη
Μια μέρα στην Νέα Υόρκη, φτιαγμένη ολόκληρη από μινιατούρες (του Sam O'Hare)
www.protagon.gr/default.aspx?tabid=605&videoid=2084
www.protagon.gr/default.aspx?tabid=605&videoid=2084
Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010
κουίζ...
"Γιά όσους επιθυμούν να συμμετάσχουν σε ένα γόνιμο και δημιουργικό διάλογο γιά τα παρόν και μέλλον της προσκοπικής κίνησης κάνοντας ένα online προσκοπικό συνέδριο proskopik;o syn;edrio http://esoetoimos.wordpress.com/"
Ποιός στέλνει το παραπάνω e-mail σε διάφορους βαθμοφόρους και μη;;;
Ποιός στέλνει το παραπάνω e-mail σε διάφορους βαθμοφόρους και μη;;;
Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010
Επέστρεψε στο σχολείο η Στέλλα Πρωτονοταρίου
Το είχα διαβάσει και φαντάζομαι οι περισσότεροι, στις εφημερίδες, την περίπτωση της δασκάλας Στέλλας Πρωτονοταρίου στο 132ο Δημοτικό Σχολείο του συγκροτήματος Γκράβας.
Βγήκε η απόφαση από το δικαστήριο που την πήγαν.
Φαίνεται ότι κάποιες φορές η δικαιοσύνη δουλεύει σε αυτή τη χώρα...
"Πανηγυρικά επέστρεψε πριν από λίγες ημέρες στο 132ο δημοτικό σχολείο του συγκροτήματος της Γκράβας η πρωτοπόρος διευθύντριά του κ. Στέλλα Πρωτονοταρίου, που στις 18 Φεβρουαρίου αθωώθηκε στο δικαστήριο για όλες τις κατηγορίες που επεδίωκαν να τη σπιλώσουν ως εκπαιδευτικό και πολίτη, αναφέρει η Καθημερινή (3/3/2010). Κατηγορίες που είχε απαγγείλει εναντίον της το 2007 ο διευθυντής που την αντικατέστησε, και οι οποίες, όπως δήλωσε ο ίδιος στο δικαστήριο, έγιναν καθ' υπόδειξιν της τότε ηγεσίας του υπ. Εξωτερικών και του Γ. Γ. του υπ. Παιδείας.
Με αισιόδοξη ανακοίνωσή του, ο σύλλογος γονέων μιλάει για το σχολείο που «έχει κάθε λόγο να ξαναμπεί σε δημιουργική τροχιά», με «την κ. Πρωτονοταρίου να διευθύνει, τους δασκάλους χαρούμενους, δικαιωμένους και γεμάτους όρεξη για δουλειά, την Πολιτεία να αναγνωρίζει έμπρακτα το έργο τους, να υιοθετεί και να προβάλλει τις αρχές πάνω στις οποίες στηρίχθηκε».
Αντιστοίχως, οι δάσκαλοι που εργάστηκαν και εργάζονται στο σχολείο μιλούν για τη «δικαίωση της δουλειάς μας και του αγώνα που χρειάστηκε να δώσουμε τα τελευταία χρόνια για να υπερασπίσουμε τη δουλειά αυτή». Αυτή την περίοδο η ομάδα του 132ου σχεδιάζει το πρόγραμμα υποστήριξης των μαθητών και των οικογενειών τους. Γονείς και εκπαιδευτικοί συναντήθηκαν για να αποτιμήσουν τις ανάγκες και τα προβλήματα –μαθησιακά, κοινωνικά – των παιδιών."
πηγή: www.e-paideia.net/news/article.asp?lngEntityID=65034&lngDtrID=102
Βγήκε η απόφαση από το δικαστήριο που την πήγαν.
Φαίνεται ότι κάποιες φορές η δικαιοσύνη δουλεύει σε αυτή τη χώρα...
"Πανηγυρικά επέστρεψε πριν από λίγες ημέρες στο 132ο δημοτικό σχολείο του συγκροτήματος της Γκράβας η πρωτοπόρος διευθύντριά του κ. Στέλλα Πρωτονοταρίου, που στις 18 Φεβρουαρίου αθωώθηκε στο δικαστήριο για όλες τις κατηγορίες που επεδίωκαν να τη σπιλώσουν ως εκπαιδευτικό και πολίτη, αναφέρει η Καθημερινή (3/3/2010). Κατηγορίες που είχε απαγγείλει εναντίον της το 2007 ο διευθυντής που την αντικατέστησε, και οι οποίες, όπως δήλωσε ο ίδιος στο δικαστήριο, έγιναν καθ' υπόδειξιν της τότε ηγεσίας του υπ. Εξωτερικών και του Γ. Γ. του υπ. Παιδείας.
Με αισιόδοξη ανακοίνωσή του, ο σύλλογος γονέων μιλάει για το σχολείο που «έχει κάθε λόγο να ξαναμπεί σε δημιουργική τροχιά», με «την κ. Πρωτονοταρίου να διευθύνει, τους δασκάλους χαρούμενους, δικαιωμένους και γεμάτους όρεξη για δουλειά, την Πολιτεία να αναγνωρίζει έμπρακτα το έργο τους, να υιοθετεί και να προβάλλει τις αρχές πάνω στις οποίες στηρίχθηκε».
Αντιστοίχως, οι δάσκαλοι που εργάστηκαν και εργάζονται στο σχολείο μιλούν για τη «δικαίωση της δουλειάς μας και του αγώνα που χρειάστηκε να δώσουμε τα τελευταία χρόνια για να υπερασπίσουμε τη δουλειά αυτή». Αυτή την περίοδο η ομάδα του 132ου σχεδιάζει το πρόγραμμα υποστήριξης των μαθητών και των οικογενειών τους. Γονείς και εκπαιδευτικοί συναντήθηκαν για να αποτιμήσουν τις ανάγκες και τα προβλήματα –μαθησιακά, κοινωνικά – των παιδιών."
πηγή: www.e-paideia.net/news/article.asp?lngEntityID=65034&lngDtrID=102
4ο πανελλήνιο προσκοπικό τζάμπορη
Ίσως κάποιοι "φίλοι" περιμένουν στη γωνία...
Δεν είπα ότι δεν πρέπει να γίνει.
Πρέπει να γίνει!!!
Αλλά από το σημείο που βρίσκεται η προετοιμασία του, αλήθεια σε ποιο σημείο βρίσκεται, θέλει ΠΟΛΥ ΤΡΕΞΙΜΟ, από την μικρή πείρα που έχω από παρόμοιες διοργανώσεις...
Επαναλαμβάνω, όμως ότι πρέπει να γίνει αντάξιο των 100 χρόνων ιστορίας του Σ.Ε.Π. και όχι αντάξιο του "να το κάνουμε, γιατί το έχουμε προγραμματίσει"...
Ο νοών νοείτο.
Δεν είπα ότι δεν πρέπει να γίνει.
Πρέπει να γίνει!!!
Αλλά από το σημείο που βρίσκεται η προετοιμασία του, αλήθεια σε ποιο σημείο βρίσκεται, θέλει ΠΟΛΥ ΤΡΕΞΙΜΟ, από την μικρή πείρα που έχω από παρόμοιες διοργανώσεις...
Επαναλαμβάνω, όμως ότι πρέπει να γίνει αντάξιο των 100 χρόνων ιστορίας του Σ.Ε.Π. και όχι αντάξιο του "να το κάνουμε, γιατί το έχουμε προγραμματίσει"...
Ο νοών νοείτο.
Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010
το πανελλήνιο τζάμπορη και το νέο site των 100 χρόνων...
Το 4ο Πανελλήνιο Τζάμπορη πλησιάζει...
Έχουμε περίπου 6 ολόκληρους μήνες, μέχρι την ημέρα έναρξης του.
Εκτός από τις ανακοινώσεις που έχουν βγει, κάτι άλλο δεν έχουμε δει ή ακούσει, εκτός από τον Αρχηγό του, Γιώργο Γεωργακά και κάποιους από το επιτελείο του που ψάχνανε συνεργάτες, φτιάχνανε προγράμματα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο κάνανε...
Και για να είμαστε και σωστοί, είδαμε και μία παρουσίαση που έγινε ένα απόγευμα στην αίθουσα Λευκαδίτη...
Από την άλλη, πριν λίγες μέρες, "βγήκε στον αέρα" το καινούργιο site του Σ.Ε.Π. για τον εορτασμό των 100 χρόνων. Το οποίο έχει και ιδιαίτερη "σελίδα" για το 4ο Πανελλήνιο Τζάμπορη. Κάνοντας κλικ εκεί όμως... το απόλυτο κενό...
Φήμες μάλιστα κυκλοφορούν, ότι μετά την αλλαγή του Δ.Σ., ο Αρχηγός παραιτήθηκε...
Μία πρώτη σκέψη - απορία: Θα γίνει το Τζάμπορη;;; Προλαβαίνουμε να το πραγματοποιήσουμε αντάξιο των 100 χρόνων;;;
Θα δείξει...
Έχουμε περίπου 6 ολόκληρους μήνες, μέχρι την ημέρα έναρξης του.
Εκτός από τις ανακοινώσεις που έχουν βγει, κάτι άλλο δεν έχουμε δει ή ακούσει, εκτός από τον Αρχηγό του, Γιώργο Γεωργακά και κάποιους από το επιτελείο του που ψάχνανε συνεργάτες, φτιάχνανε προγράμματα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο κάνανε...
Και για να είμαστε και σωστοί, είδαμε και μία παρουσίαση που έγινε ένα απόγευμα στην αίθουσα Λευκαδίτη...
Από την άλλη, πριν λίγες μέρες, "βγήκε στον αέρα" το καινούργιο site του Σ.Ε.Π. για τον εορτασμό των 100 χρόνων. Το οποίο έχει και ιδιαίτερη "σελίδα" για το 4ο Πανελλήνιο Τζάμπορη. Κάνοντας κλικ εκεί όμως... το απόλυτο κενό...
Φήμες μάλιστα κυκλοφορούν, ότι μετά την αλλαγή του Δ.Σ., ο Αρχηγός παραιτήθηκε...
Μία πρώτη σκέψη - απορία: Θα γίνει το Τζάμπορη;;; Προλαβαίνουμε να το πραγματοποιήσουμε αντάξιο των 100 χρόνων;;;
Θα δείξει...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)