ΣIΔΝΕΪ. Ταξίδεψε για μήνες. Διέπλευσε τον Ειρηνικό ωκεανό και κατέπλευσε χθες στον κόλπο του Σίδνεϊ, προκαλώντας ενθουσιώδες χειροκρότημα από τα περίπου εκατό άτομα που είχαν κατέβει να το υποδεχθούν.
Από το σκάφος «Πλαστίκι» εμφανίστηκε ο εμπνευστής της ιδέας, Ντέιβιντ Ρότσιλντ, τριάντα ενός ετών, γόνος της γνωστής οικογένειας τραπεζιτών, κι αγκάλιασε το πλήρωμα. «Τα καταφέραμε», έλεγαν. Πράγματι το «Πλαστίκι», με το ταξίδι του, ευαισθητοποίησε την κοινή γνώμη στο πρόβλημα της ρύπανσης και οικολογικής καταστροφής των ωκεανών από τα κάθε είδους πλαστικά απορρίμματα που καταλήγουν εκεί.Ανακυκλώσιμη ενέργεια
Το καταμαράν, που είναι κατασκευασμένο από πλαστικές φιάλες και άλλα ανακυκλωμένα υλικά, ταξίδεψε στην ονομαζόμενη Μεγάλη Χωματερή του βόρειου Ειρηνικού όπου, εξαιτίας των θαλάσσιων ρευμάτων, καταλήγουν τα πλαστικά που πετάμε.
Το εξαμελές πλήρωμά του, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, χρησιμοποίησε αποκλειστικά ανακυκλώσιμη ενέργεια που συλλεγόταν με ηλιακά κάτοπτρα, ενώ οι γεννήτριες του σκάφους λειτουργούσαν με ενέργεια που λάμβαναν όταν το πλήρωμα έκανε ποδήλατο στα σταθερά ποδήλατα που διέθετε. Το νερό που κατανάλωναν προερχόταν από την ανακύκλωση των ούρων. Ομως καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, το πλήρωμα βρισκόταν σε επαφή με τους υποστηρικτές της προσπάθειας μέσω Ιντερνετ.
Το «Πλαστίκι» είναι κατασκευασμένο από μπουκάλια τα οποία συγκρατούνται στη θέση τους με ανακυκλωμένο πλαστικό και κόλλα από τσόφλι των φιστικιών κάσιους και σακχαρότευτλων. Ακόμα και τα ιστία του είναι φτιαγμένα από ανακυκλωμένο πλαστικό, ενώ το κατάρτι είναι ένας παλιός σωλήνας ύδρευσης από αλουμίνιο.
Το ταξίδι του «Πλαστίκι» διήρκεσε 128 ημέρες και όπως λένε οι κυβερνήτες του, η Τζο Ρόιλ -η μόνη γυναίκα- και ο Ντέιβ Τόμσον, η εμπειρία τους ήταν μοναδική. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού πολέμησαν με θεόρατα κύματα ενώ συνάντησαν ανέμους με ταχύτητα 115 χλμ./ώρα.
Πώς γεννήθηκε η ιδέα
Η ιδέα δημιουργίας του «Πλαστίκι» γεννήθηκε στον Ντέιβιντ Ρότσιλντ όταν διάβασε μία έκθεση του ΟΗΕ για την καταστροφή των θαλάσσιων οικοσυστημάτων και την απώλεια της βιοποικιλότητας στους ωκεανούς. Οπως ο ίδιος λέει, αυτό που του έκανε μεγαλύτερη εντύπωση στο ταξίδι του ήταν η επίσκεψη στη Μεγάλη Χωματερή του βόρειου Ειρηνικού. «Ξαφνικά, ενώ είσαι στο μέσο του πουθενά, βρίσκεσαι περικυκλωμένος από πλαστικά. Αυτά τα πλαστικά βιοδιασπώνται βέβαια από το ηλιακό φως, με αποτέλεσμα να συρρικνώνονται όλο και περισσότερο. Ομως δεν εξαφανίζονται. Παραμένουν στα νερά ακόμα κι όταν έχουν διαστάσεις μερικών χιλιοστών. Τελικά, κάποια στιγμή τα καταβροχθίζουν τα ψάρια και έτσι καταλήγουν στο πιάτο μας. Αυτός είναι ο κύκλος της ζωής του πλαστικού». Αυτήν ακριβώς την αλυσίδα της ζωής του πλαστικού θέλησε να καταδείξει με το ταξίδι του το «Πλαστίκι» και ταυτόχρονα να υποδείξει την ανάγκη ανακύκλωσης των πλαστικών και όχι μόνο.
Τέλος, το «Πλαστίκι» έλαβε το όνομά του προς τιμήν ενός άλλου σκάφους -ή μάλλον μιας σχεδίας- που έμεινε στην Ιστορία, του «Κον-Τίκι» που το 1947 μετέφερε τον Νορβηγό εξερευνητή Θορ Χάγιερνταλ από τη νότια Αμερική στα νησιά Τουαμούτου της Γαλλικής Πολυνησίας.
